01. සූර්ය පද්ධතිය ඇත්තෙන්ම විශාලයි
NASA හි Voyager 1 අභ්‍යවකාශ යානය 1977 දී අභ්‍යවකාශ ගත කරන ලදී. දශක තුනකට වැඩි කාලයකට පසු, 2012 දී, එය හීලියෝපෝස් හෙවත් හීලියෝගෝලයේ මායිම තරණය කරමින් අන්තර් තාරකා අභ්‍යවකාශයට ඇතුළු වූ ප්‍රථම මිනිසා විසින් සාදන ලද වස්තුව බවට පත් විය. සූර්යයාගේ පිටකරන අංශු සහ චුම්බක ක්ෂේත්‍ර බොහොමයක් විසුරුවා හරින මායිම එයයි. නමුත්, නාසා ආයතනයට අනුව, "අපගේ සෞරග්‍රහ මණ්ඩලය සූර්යයා ලෙසත්, ප්‍රධාන වශයෙන් සූර්යයා වටා පරිභ්‍රමණය වන සෑම දෙයක්ම නිර්වචනය කළහොත්, Voyager 1 සූර්යයාගේ සීමාව තුළ පවතිනු ඇත.
02. සුපිරි කළු කුහර
අයින්ස්ටයින්ගේ සාමාන්‍ය සාපේක්ෂතාවාදයේ න්‍යාය මුලින්ම කළු කුහර ගැන පුරෝකථනය කළේය. දැවැන්ත තාරකාවන් පිපිරෙන විට, ඒවා ශේෂ හරයක් ඉතිරි කරයි. හරයේ ස්කන්ධය සූර්යයාගේ ස්කන්ධය මෙන් තුන් ගුණයකට වඩා වැඩි නම්, ගුරුත්වාකර්ෂණ බලය අනෙකුත් සියලු බලවේග අභිබවා කළු කුහරයක් ඇති කරයි.සෑම මන්දාකිණියකම පාහේ එහි මධ්‍යයේ කළු කුහරයක් ඇත. මේවා බොහෝ විට සුපිරි කළු කුහර වේ, මන්ද ඒවායේ ස්කන්ධය සූර්යයා මෙන් මිලියන ගුණයකට වඩා වැඩි විය හැක.මෙම ව්‍යුහයන්ගේ මූලාරම්භය පැහැදිලි කිරීමට ඉඩ ඇති එක් යාන්ත්‍රණයක් වන්නේ දැවැන්ත තරු පිපිරවීම සහ එම තරු පොකුරේම අතරමැදි ස්කන්ධ කළු කුහර ඇතිවීමයි. පොකුර මන්දාකිනියේ මධ්‍යයට කිඳා බසින විට, තනි කළු කුහර ඝට්ටන දාම ප්‍රතික්‍රියාවක ඒකාබද්ධ වී අති දැවැන්ත කළු කුහරයක් ඇති කරයි.
03. සඳ හොඳ ස්ථායීකාරකයකි
චන්ද්‍රයා පෘථිවි භ්‍රමණ අක්ෂය ස්ථායීකරණය නොකර පෘථිවි ඇලවීම අංශක 85ක් තරම් වෙනස් විය හැක. මෙම අවස්ථාවේ දී, සූර්යයාට වසර මිලියන කිහිපයකින් සමකයට කෙළින්ම ඉහළින් සිට ධ්‍රැව හරහා කෙලින්ම ගමන් කළ හැකිය. මෙය නාටකාකාර දේශගුණික විපර්යාසවලට තුඩු දෙනු ඇත, ජීවයේ වර්ධනයට බලපෑම් කළ හැකිය. භූමිෂ්ඨ ග්‍රහලෝකවලින් 10% කට වඩා අඩු ප්‍රමාණයකට ඔවුන්ගේ භ්‍රමණ අක්ෂය ස්ථාවර කිරීමට ප්‍රමාණවත් තරම් විශාල චන්ද්‍රයෙක් ඇති බව ගණන් බලා ඇත.
04. ආලෝකයට වඩා වේගවත් ගමනක්
කිසිම සංඥාවක් ආලෝකයට වඩා වේගයෙන් ගමන් කළ නොහැකි බව සාපේක්ෂතාවාදයේ න්‍යාය උපකල්පනය කරයි.කෙසේ වෙතත්, සමහර න්‍යායන් යෝජනා කරන්නේ ශරීරයක් ඉදිරිපස ඇති අවකාශය හැකිලීමෙන් එය පිටුපස අවකාශය පුළුල් කිරීමෙන් මෙය කළ හැකි බවයි. මෙක්සිකානු භෞතික විද්යාඥ Alcubierre විසින් මුලින් යෝජනා කරන ලද, මෙම යාන්ත්රණය සෘණ ශක්ති ඝනත්වය, එනම්, සෘණ ස්කන්ධය අවශ්ය වේ. මෙම ගුණාංග සහිත විදේශීය ද්‍රව්‍ය සොයා ගත හැකි නම්, ආලෝකයට වඩා වේගවත් ගමනක් සැබවින්ම කළ හැකිය.
ජලය වරක් අභ්‍යවකාශයේ දුර්ලභ ද්‍රව්‍යයක් ලෙස සැලකේ. ඇත්ත වශයෙන්ම, සෞරග්‍රහ මණ්ඩලය පුරා ජල අයිස් පවතී: එය වල්ගාතරු සහ ග්‍රහකවල පොදු සංරචකයකි.බුධ ග්‍රහයා සහ චන්ද්‍ර ග්‍රහයා මත ස්ථිරව සෙවණැලි ඇති ආවාටවල අයිස් ලෙස ජලය සොයා ගත හැක, නමුත් එම ස්ථානවල අනාගත මිනිස් ජනපදවලට ආධාර කිරීමට ප්‍රමාණවත් දැයි අපි නොදනිමු. අඟහරු ග්‍රහයා එහි ධ්‍රැවවල, හිම වල සහ මතුපිට දූවිලි වලට පහළින් අයිස් ද ඇත. සෞරග්‍රහ මණ්ඩලයේ කුඩා ශරීරවල පවා අයිස් ඇත (සෙනසුරුගේ චන්ද්‍රයා වන එන්සෙලාඩස් සහ වාමන ග්‍රහලෝක සෙරෙස්, අනෙකුත් ඒවා අතර) NASA විද්‍යාඥයින් සැක කරන්නේ බ්‍රහස්පතිගේ චන්ද්‍රයා යුරෝපය පිටසක්වල ජීවීන් සඳහා බොහෝ දුරට දන්නා අපේක්ෂකයා විය හැකි බැවින්, සියලු අපේක්ෂාවන්ට පටහැනිව, එහි ඉරිතලා සහ ශීත කළ මතුපිටට පහළින් ද්‍රව ජලය තිබිය හැකි බැවිනි. පෘථිවියට වඩා ඉතා කුඩා යුරෝපාහි, පර්යේෂකයන් යෝජනා කරන පරිදි පෘථිවි සාගර සියල්ලම එකතු වී ඇති ජලය මෙන් දෙගුණයක් අඩංගු විය හැකි ගැඹුරු සාගරයකට සත්කාරකත්වය දැක්විය හැකිය.නමුත් අපි දන්නවා සියලුම අයිස් සමාන නොවන බව. උදාහරණයක් ලෙස යුරෝපීය අභ්‍යවකාශ ඒජන්සියේ Rosetta අභ්‍යවකාශ යානය මගින් Comet 67P/Churyumov-Gerasimenko සමීපව පරීක්‍ෂා කිරීමේදී පෘථිවියේ ඇති අයිස් වර්ගයට වඩා වෙනස් ජල අයිස් වර්ගයක් අනාවරණය විය.
from Science Lab https://ift.tt/A40YFea
via IFTTT
Post a Comment