ළදරුවන් උපදින්නේ ක්‍රම දෙකකට අනුවයි. ඒවා නම් සිසේරියන් ප්‍රසූතිය හෝ සාමාන්‍ය ප්‍රසූතියයි. පැලෝපීය නාලය තුළ ශුක්‍රාණු මගින් ඩිම්බයක් සංසේචනය වූ පසු කුස තුළ දරුවකු වැඩෙන්නට පටන් ගනී. සාමාන්‍යයෙන් සති 40 (දින 280) වන ගර්භනී කාලයක් තුළ දරුවා දිගටම වර්ධනය වේ.
⁜සාමාන්‍ය දරු ප්‍රසූතිය සිදු වන්නේ දරුවා ප්‍රසූතියේදී උපත් ඇල හරහා ගමන් කර මවගේ යෝනි මාර්ගය හරහා ගර්භාෂයෙන් පිටවන විටය. සති 37 කට පසු ඕනෑම වේලාවක ශ්‍රමයට තරු විය හැකි අතර දරුවා පූර්ණ කාලීන ලෙස සලකනු ලැබේ. දරු ප්‍රසූතියේදී ගර්භාෂයේ හැකිලීම් නිසා දරුවා පිටතට තල්ලු වන අතර ගැබ්ගෙල (ගර්භාෂයේ ගෙල) සෙන්ටිමීටර 10ක් දක්වා විවෘත වී දරුවාට ඒ හරහා යාමට ඉඩ සලසයි.
⁜සමහර කාන්තාවන්ට සාමාන්‍ය දරු ප්‍රසූතියකින් සිදු කළ නොහැක. ඒ , ගැබ්ගෙල ප්‍රසාරණය නොවීම හෝ වැඩි වේලාවක් ප්‍රසූතිය පැවතීමයි. මේ නිසා දරුවා හෝ මව මිය යාමට ඉඩ ඇති බැවින් වෛද්‍යවරයා තීරණයක් ගන්නේ සිසේරියන් ප්‍රසූතිය මගින් දරුවා ප්‍රසූත කිරීමටයි. ශල්‍යකර්මයේදී ශල්‍ය වෛද්‍යවරයා ගර්භාෂය විවෘත කර දරුවා සහ වැදෑමහ ඉවත් කර ගර්භාෂය මැහුම් දමා වසයි. බොහෝ අවස්ථාවන්හීදී, මව මේ ආකාරයෙන් දරුවා ප්‍රසූත කරන බව ඊට කලින් ම දන්නා අතර දිනය කල්තියා නියම කරනු ලැබේ.
මව හෝ දරුවා අවදානමට ලක් වූ විට හදිසි සිසේරියන් සැත්කමක් සිදු කරනු ලැබේ. ගැහැනියකට මේ ආකාරයෙන් පළමු දරුවා ලැබුණු පමණින් ඇයට වෙනත් දරුවන් ද ඒ ආකාරයෙන්ම බිහි කළ යුතු යැයි අදහස් නොවේ. දෙවන දරුවා සාමාන්‍ය ආකාරයෙන් ප්‍රසූත කළ හැකි බැවින් එය ශල්‍ය වෛද්‍යවරයා කරන කැපුම් වර්ගය මත රඳා පවතී.
Post a Comment